ميزان هوش

Intelligence Quantity

موضوع ميزان هوش و مقدار آن يا Intelligence Quantity يا به اختصار IQ موضوعي است که سالها مورد بحث و تحقيق بوده است و روش هاي متعددي براي اندازه گيري آن ابداع شده اند و نظريه هاي گوناگوني در مورد داده شده. اما طبق آخرين تحقيقات:

IQ چيزي است که بچه با مقدار ثابت و تغيير ناپذيري از آن متولد مي شود و مثل تعداد انگشتانش – اگر زندگي اش روال عادي اش را طي کند و دچار صانحه اي نشود – تا آخر عمرش ثابت خواهد ماند .اين يعني اگر بچه اي در طفوليت IQ اش معادل 120 ارزيابي شد، در بيست و پنج سالگي هم 120 است، در پنجاه سالگي هم 120 است و گذر زمان هيچ اثري روي آن ندارد.

اين تصور که اگر با بچه در سالهاي پيش از مدرسه بيشتر سر و کله بزنند و اسباب بازي هاي آموزشي برايش بخرند و بيشتر با او کار کنند، باهوش تر مي شود صرفا يک افسانه و خيال است. بچه باهوش تر نمي شود. فقط ورزيده تر مي شود که اين ورزيدگي را در سالهاي بعد هم مي توانسته کسب کند
اين تصور که اگر با بچه سر و کله نزنند و مورد تعليمش قرار ندهند، خنگ مي شود و هوشش رشد نمي کند اشتباه بزرگي است. زيرا هوش نه قابل رشد دادن است نه مي شود ميزانش را تغيير داد.

البته هر مادر و پدري دلش مي خواهد بچه اش خيلي باهوش باشد و به همين دليل خيلي از ايشان در سالهاي طفوليت، يادگيري سريع مطالب و حافظه قوي بچه هايشان را با ميزان هوش آنها اشتباه مي گيرند و مثلا تصور مي کنند چون بچه شان در سن دو سالگي نصف کتاب تاريخ برادر بزرگترش را – که موقع درس خواندن او از زبانش شنيده - از حفظ است، يا گاها اظهار فضل هايي بزرگتر از شرايط سني اش مي کند، لزما باهوش تر از بقيه بچه هاست.

البته شرايط دوران شکل گيري جنين در ميزان هوشش بي تاثير نيست. مثلا در دوران بارداري چنانچه بخاطر قرار گرفتن مادر در محيط هاي آلوده به مواد شيميايي – نظير آلودي شديد هوا- يا بخاطر استفاده از داروهايي خاص، يا بخاطر ابتلاي مادر به بعضي بيماري ها، جنين دچار ضايعه مغزي شود، طبعا به تمام توانايي هاي مغزي اش – منجمله هوشش- صدمه خواهد خورد .اما بعد از شکل گيري و زاده شدن نوزاد، ميزان هوشش مانند عکسي يادگاري، تا ابد ثابت خواهد ماند.

نتيجه:

اگر فکر مي کنيد بچه تان استثنايي است مي توانيد با مراجعه به کارشناسان روانشناسي که براي سنجش هوش دوره ديده اند و مجوز دارند تماس بگيريد و قراري براي ارزيابي ميزان هوش فرزندتان بگذاريد و از ميزان آن اطلاع حاصل کنيد.

آن وقت اگر بچه شما IQ اي بالاي 130 داشت ( يعني هوش او در گروه Very Superior قرار گرفت و جزو 2.2 درصد از جمعيت دنيا بود ) مي توانيد تصميم بگيريد که چکارهايي مي خواهيد براي رشد و شکوفايي اين هوش برايش انجام دهيد.

دقت کنيد: حتي بهترين و گرانترين مدارس خصوصي هم نمي توانند حتي يک درصد به هوش بچه تان اضافه کنند. اما مي توانند سطح سواد و بنيه علمي اش را بالاتر ببرند و امکان پذيرفته شدنش را در دانشگاههاي ممتاز دنيا بيشتر کنند.

البته دليلي وجود ندارد مدرسه گرانقيمت را از سالهاي دبستان شروع کنيد. تا سالهاي بالاي دبيرستان راه درازي مانده و تنها اين سالها هستند که واقعا نقشي تعيين کننده در آينده تحصيلي بچه ايفا مي کنند. زودتر از آن هم به بودجه خود صدمه مي زنيد – و امکان مالي خود براي فرستادن بچه به دانشگاههاي معتبر را کم مي کنيد - و هم بچه را با کار اضافه ايکه مدرسه بر دوشش مي گذارد خسته و دلزده و فرسوده مي سازيد. ضمن اينکه مطالب ابتدايي و پيش پا افتاده ايکه به بچه – حتي در بهترين دبستان ها - ياد مي دهند به هيچ دردش در سالهاي مهم بعدي نخواهد خورد و صرفا با تکاليف غيرمتعارف و بيش از حد معمول وقت بيشتري از او و وقت و بودجه بيشتري از شما (که طبعا بايد در تمام آنها کمکش کنيد) خواهند گرفت.

نکته مهم ديگر اينکه مدارس سختگير معمولا گند مي زنند به معدل بچه درحاليکه عدد دقيق اين معدل و ريز تک تک اين نمرات معيار مهمي است براي انتخاب ايشان توسط دانشگاه و اگر بواسطه سخت گيري مدرسه اين نمره پايين کشيده شده باشد، ممکن است بچه شما عليرغم سواد بيشتر در مقايسه با هم سن و سالانش در مدارس ديگر، از ورود به دانشگاهي ممتاز باز بماند.

http://tehrantonian.blogspot.com/2006_04_01_tehrantonian_archive.html#114441750667436026